Καθώς τα φώτα χαμήλωσαν στο PPG Paints Arena του Πίτσμπουργκ για την πρώτη παράσταση της περιοδείας «This Is Not A Drill» του Roger Waters (λάβετε εισιτήρια εδώ), το πρώην μέλος των Pink Floyd και η ομάδα του υπέβαλαν δύο αιτήματα:
1. «Παρακαλώ απενεργοποιήστε το κινητό σας για ευγένεια προς τους ανθρώπους γύρω σας.
2. «Αν είσαι εδώ επειδή σου αρέσουν οι Pink Floyd αλλά δεν αντέχεις την πολιτική του Roger Waters, πήγαινε στο μπαρ.
Αυτός είναι ο τόνος που τροφοδότησε τη νύχτα. Ναι, ο Waters και η μπάντα του έπαιξαν μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των Pink Floyd μαζί με μερικές από τις πιο συναρπαστικές πρωτότυπες του Waters και, ναι, τις έπαιξαν όλες υπέροχα. Και, ναι, τα οπτικά στοιχεία, τα οποία θα συζητήσουμε σε λίγο, ήταν εκπληκτικά.
Αλλά μετά από δύο χρόνια καθυστερήσεων στην περιοδεία που προέρχονται από μια παγκόσμια πανδημία και μια ατελείωτη σειρά αμφιλεγόμενων πολιτικών πρωτοσέλιδων από όλο τον κόσμο, το „This Is Not a Drill“ είναι μια άμεση απάντηση σε όλα όσα έχουν πάει στραβά τα τελευταία χρόνια. Και αν ρωτήσετε τον Roger Waters — τον δημιουργικό που έγραψε μέσα από την οδυνηρή αγωνία μέσα του Εύχομαι να ήσουν εδώέγραψε το οργουελικό αφιέρωμα του Των ζώωνκαι ανέπτυξε το ορόσημο ενδοσκοπικό concept άλμπουμ Ο τοίχος — υπάρχουν πολλά που πρέπει να αναστατωθούν.
Καθ‘ όλη τη διάρκεια της περιοδείας του „This Is Not a Drill Tour“, ο Γουότερς ασχολήθηκε με τα πάντα, από τα δικαιώματα των αμβλώσεων έως την τρανσφοβία μέχρι τα αχαλίνωτα και ιστορημένα εγκλήματα πολέμου της Αμερικής. Αν η επίγνωση πυροδοτεί συναισθήματα, ο Γουότερς είναι τσαντισμένος.
Η μορφή ζωντανής εκπομπής είναι ιδανική για τον Waters και το συγκρότημά του. Ακριβώς όπως οι Pink Floyd έχτισαν τη φήμη για περίτεχνες και καθηλωτικές ζωντανές εμφανίσεις, ο Waters και το πλήρωμά του έχουν αναπτύξει μια μοναδικά αξέχαστη εμπειρία. Βασισμένο σε μεγάλο βαθμό σε ένα τεράστιο διαχωριστικό σε σχήμα σταυρού, ικανό να χωρίσει τη σκηνή πολλαπλών κατευθύνσεων σε τέσσερα διαφορετικά πάνελ, το πλήρωμα χρησιμοποίησε 12 διαφορετικές επιφάνειες για τις προβαλλόμενες εικόνες.
Roger Waters, φωτογραφία από τον Brian Lima
Είναι αυτές οι προβολές που οδηγούν την παράσταση «This Is Not A Drill» από το καλό στο μεγάλος, επιτρέποντας στους θεατές να μπουν πιο βαθιά από ποτέ στην ψυχή της βασικής δύναμης σύνθεσης τραγουδιών από τη χρυσή εποχή των Pink Floyd. Το ανοιχτήρι, το „Comfortably Numb“ των Pink Floyd, επαναλαμβανόταν ως μια σκοτεινή νεκρική τελετή που υποστηρίζεται από μια έρημη πόλη που έχει χαθεί και ξεχαστεί εδώ και καιρό. Κατά τη διάρκεια του «Another Brick in the Wall», του δεύτερου τραγουδιού, οι βίαιες απαιτήσεις για συμμόρφωση έλαμψαν με τεράστια κόκκινα και λευκά γράμματα.
Στο τρίτο τραγούδι, η όλη δύναμη του πολιτικού βιτριόλι του Γουότερς βρυχήθηκε στην επιφάνεια. Ενώ οι καυστικοί στίχοι του «The Powers That Be» αντηχούσαν στην αρένα, οι προβολές έδειχναν κλιπ αστυνομικής βαρβαρότητας ενώ απαριθμούσαν πολλούς από τους πιο διεθνώς αναφερόμενους θανάτους μειονοτήτων τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του Antwon Rose, Jr., του 17χρονου Πίτσμπουργκ. ετών πυροβολήθηκε θανάσιμα από αστυνομικούς το 2018.
Κατά τη διάρκεια του επόμενου τραγουδιού, «The Bravery of Being Out Range», οι προβολές κινήθηκαν συστηματικά σε κάθε προεδρική κυβέρνηση των ΗΠΑ από τον Ronald Reagan, περιγράφοντας προσεκτικά τα αποτρόπαια εγκλήματα πολέμου του καθενός. Ο Γουότερς μπορεί να είναι λίγο μεγαλύτερος και μπορεί να χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο για να πάρει την ανάσα του ανάμεσα στα τραγούδια του, αλλά εξακολουθεί να παλεύει ενάντια στους ίδιους θεσμούς και βαθιά ριζωμένα ζητήματα ενάντια στα οποία έχει διαψεύσει από τη δεκαετία του 1970.
